CIAŁOSHOW VOL. 2: CIAŁA OBCE (dzień 3)

MOK Olsztyn zaprasza na kolejną odsłonę projektu CiałoShow! Wydarzenie odbędzie się w dniach 15-17 listopada (pt-nd), Kamienica Naujacka przy Dąbrowszczaków 3.

Druga odsłona trzydniowego CiałoShow odbędzie się pod nazwą „CiałoShow vol. 2: Ciała obce”. Wydarzenie będzie wypełnione spotkaniami, warsztatami i artystycznymi działaniami eksplorującymi temat cielesności – tym razem nie tylko ludzkiej. Ciało nasze i ciało obce. Ciało oglądane i podglądane, dotykane i dotykające, doświadczane i doświadczające. Ciało uobecnione.

Program CIAŁOSHOW VOL. 2: CIAŁA OBCE

15 LISTOPADA, PIĄTEK
18:00 – EWA DĄBROWSKA: HOMO EMPATHICUS
Wernisaż.
19:00 – LALKA JAKO CIAŁO OBCE: IRRIA I EANA
Bajkoterapeutyczny spektakl dla dorosłych Teatru Małe Mi.

16 LISTOPADA, SOBOTA
11:00 – CIAŁO W RUCHU: WPROWADZENIE DO IMPROWIZACJI KONTAKTOWEJ
Warsztaty i jam z Maciejem Maziukiem. Wydarzenie dla osób dorosłych.
Obowiązują zapisy przez formularz.
11:30 – CIAŁA WŁASNE–CIAŁA OBCE
Kobiecy krąg tekstów z grupą Półkowniczki. Prowadzenie: Agnieszka Porowska
12:00 – MIEJSKIE CIAŁA OBCE
Biodróż z Michałem Książkiem – warsztatospacer.
Obowiązują zapisy przez formularz.
16:30 – CIAŁO KONTRA BYT
Michał Książek, Przemek Siewior, Emrys Kosek oraz Justyna Artym w rozmowie o różnych kontekstach żałoby.
Wydarzenie tłumaczone na Polski Język Migowy (PJM).

17 LISTOPADA, NIEDZIELA
10:30 – ŻAŁOBA W KRĘGU
Rytuał uhonorowania żałoby prowadzony przez Przemka Siewiora. Warsztaty dla osób dorosłych.
Obowiązują zapisy przez poniższy formularz.
15:30 – JUSTYNA ARTYM: NAPRAWDĘ NIGDY NIE BYLIŚMY LUDŹMI. POSTHUMANIZM PERFORMATYWNIE
Czytanka w reżyserii Aleksandry Kolan.
17:00 – CZAROWNICE
Film z muzyką na żywo w wykonaniu zespołu Parampampam Trio.

Wydatek poniesiony ze środków KPO, Inwestycja A2.5.1, w ramach Umowy numer 798/KPO.GRANTY/NIMiT/2024 zawartej z Jednostką Wspierającą – Narodowym Instytutem Muzyki i Tańca. Sfinansowane przez Unię Europejską NextGenerationEU

CIAŁOSHOW VOL. 2: CIAŁA OBCE
15-17.11.2024 (piątek-niedziela)
Kamienica Naujacka, ul. Dąbrowszczaków 3
Udział bezpłatny, w niektórych punktach programu obowiązują zapisy

Żałoba w kręgu: rytuał uhonorowania żałoby prowadzony przez Przemka Siewiora – warsztat
Żyjemy w czasie nakładających się na siebie kryzysów i licznych (mniejszych i większych) końców świata; w czasie, kiedy powodów do opłakiwania jest coraz więcej. Jesteśmy świadkami niszczenia życia, kultur, gatunków, języków, lasów, ekosystemów, sieci zależności społecznych i bezpieczeństwa. Każdego dnia doświadczamy straty na poziomie osobistym, wspólnotowym, społecznym i w kontakcie ze światem poza-ludzkim. Rozpadają się nasze relacje, umierają bliskie nam osoby, odchodzą przyjaciele, wymierają gatunki, doświadczamy tęsknoty za prawdziwą wspólnotą i bezpieczeństwem, doświadczamy pustki żyjąc w kulturze pozbawionej głębi i czujemy się zagubione, nigdy nie doświadczając prowadzenia prawdziwej starszyzny…
Jednocześnie żyjemy w kulturze, która boi się śmierci i żałoby. W kulturze, która przemocą nauczyła nas przepraszać za łzy, wstydzić się słabości i smutku. Przez to wielu z nas straciło zdolność odczuwania głębi emocji, a jako kultura zgubiliśmy poczucie intymnego połączenia z Ziemią. Wierzę, że wspólne uhonorowanie, świadkowanie i dzielenie się tym, co czujemy wobec wszechobecnej straty, to piękna i konieczna część bycia człowiekiem dzisiaj. Wierzę również, że intymna relacja z żałobą jest koniecznym elementem przywracania nam samym oraz naszym społecznościom pełni człowieczeństwa.
W trakcie warsztatu korzystać będziemy z naturalnych zdolności naszych ciał do mówienia, ruchu, relaksu, ekspresji emocji… W trakcie warsztatu zapraszamy wszystkie emocje: strach, wściekłość, rozpacz, zagubienie, otępienie, poczucie winy, smutek i inne. Zapraszamy także radość i miłość. Przeżywanie żałoby we wspólnocie może być mocnym przeżyciem, które wywoła silne uczucia. Żeby proces ten przyniósł nam korzyści potrzebujemy wsparcia przed i po warsztacie. Dlatego ważne jest zapewnienie sobie obecności wspierającej osoby po warsztacie oraz czasu na integrację i odpoczynek.
Przemek Siewior – od 2019 do połowy 2023 roku był zaangażowany w budowanie radykalnych ruchów społecznych (Extinction Rebellion w Polsce, Ruch Solidarności Klimatycznej). Jest jedną z osób współtworzących Osadę – miejsce bycia z pytaniem: Jak być człowiekiem w czasach wszechkryzysu?

Justyna Artym, „Naprawdę nigdy nie byliśmy ludźmi. Posthumanizm performatywnie”
Ciała obce? A może ciała własne? Gdzie i czy w ogóle przebiega granica pomiędzy ciałem ludzkim a ciałem zwierzęcym?
Czy rozpoznajemy wspólnotę ze wszystkim, co żyje, nasze wzajemne zależności? Czy potrafimy wrażliwie i solidarnie stanąć do odpowiedzialności za świat przez nas współtworzony?
W przestrzeni przejmującej wystawy rzeźb Ewy Dąbrowskiej „Homo empathicus” Aleksandra Kolan wraz z zespołem aktorów przedstawi czytanie performatywne tekstu Justyny Artym „Naprawdę nigdy nie byliśmy ludźmi. Posthumanizm performatywnie”. Będzie to literacki kolaż na podstawie prac filozofek i badaczek posthumanistycznych. Wiele głosów złoży się w spójną opowieść podkreślającą przesłanie wystawy, a jednocześnie w przystępny sposób przybliżającą podstawowe założenia nowej humanistyki, która nie chce już tylko opisywać świata, ale również go zmieniać.
Na podstawie tekstów: Lynn Margulis, Donny Haraway, Rosi Braidotti, Moniki Bakke, Ewy Domańskiej, Jolanty Brach-Czainy, Magdaleny Środy, Magdaleny Stoch, Joanny Wilengowskiej
Obsada: Radosław Hebal, Aleksandra Lange, Patrycja Zabiegła
Reżyseria: Aleksandra Kolan

Film „Czarownice” z muzyką na żywo zespołu Parampampam Trio
Projekcja filmu „Czarownice” („Häxan”, 1922, reż. Benjamin Christensen) z muzyką na żywo. Będący unikatowym połączeniem dokumentu i horroru film wykorzystuje kulturową figurę „czarownicy”, podejmując refleksję nad opresją, jakiej poddawane jest ciało kobiece w różnych okresach historycznych.
Opis filmu ze strony Stowarzyszenia Filmowców Polskich (https://www.sfp.org.pl/film,24127,1,Czarownice-.html#opis):
W swoim najsłynniejszym dziele Benjamin Christensen, łącząc dokument z fabułą, bierze na warsztat temat średniowiecznego opętania czarownicami – związanych z tym rytuałów i lęków. Przedstawiając ilustracje wzięte z epoki, daje widzowi wgląd w świat wyobrażeń tamtych czasów, aby następnie – już w scenach sfabularyzowanych – przedstawić ówczesną wiarę w czarownice. Reżyser pokazuje je w trakcie warzenia miłosnego napoju, przed kontaktem z diabłem czy przy denuncjacji przez własne współtowarzyszki. W końcu na ekranie ukazują się średniowieczne narzędzia tortur. W drugiej części filmu fabuła przeniesiona została do czasów współczesnych Christensenowi – odtwórczynie ról dawnych czarownic ujawniają się na widzowi jako beztroskie mieszkanki domu starców. Tym samym duński reżyser wiąże średniowieczne zabobony z „nowoczesnymi” chorobami nerwowymi – takimi jak histeria, kleptomania i rozmaite zaburzenia emocjonalne. Klasykowi kina chodzi nie tyle o historyczne fakty, ile raczej o ukazanie skutków oddziaływania stereotypów i przesądów na psychikę jednostki. Dzieło zostało bardzo ostro ocenione przez przedstawicieli Kościoła katolickiego.
O klimatyczną oprawę muzyczną filmu zadba zespół Parampampam Trio.
Parampampam Trio, czyli Andrzej Koczan (bas), Dariusz Dzwolak (perkusja) i Paweł Nałysnik (gitara), to zdeklarowani miłośnicy i mistrzowie improwizacji łączący transowe rytmy perkusyjne z melancholijnymi dźwiękami gitary. Do opisania twórczości tej grupy najbardziej pasują wyrażenia takie jak ambient, psychodelia, czy trans. Muzycy mają doświadczenie w wydarzeniach muzycznych o zróżnicowanej formule, w tym udział w projekcjach kina niemego z muzyką na żywo. Grali m.in. do „Brzdąca” Charliego Chaplina czy „Generała” Bustera Keatona.